A Concert on Traditional Tukkadas

A Concert on Traditional Tukkadas 

Carnatic Music and TUKKADAS - how many of you have heard the word 'TUKKADA' in the context of food?

For those of you who may not have heard, it is a fried snack made from maida, with salt,  chilli powder , aesofotida to add to the flavour and butter for crispness. !! A bowl of tukkada could vanish in less than 5 minutes ( of course if its made well !!)

For all my several years of association with Carnatic music, I'm yet to get a convincing answer as to how the term TUKKADA got associated with a Carnatic concert.

Perhaps it was the genius of some special brain that popularised the word, like we get to hear the term 'MAIN' and 'SUB-MAIN' today or the work of a gourmet also a music lover who drew parallels between food and music !

Whatever be the etymology or reason for the genesis of this word in Carnatic music, it suffices to say that a large part of the audience wake up to the tukkadas. As always, with time there has been a confluence of various cultures, tastes and people resulting in a discussion on the traditionality and non traditionality of tukkadas.

In a day and age when tukkadas have come to mean just a bhajan or may be an abhang, it does perhaps make sense to refresh peoples' memories to the fact that there is something called 'traditional tukkadas' as it was meant to be and this is what was the theme of the concert by Kiranavali Vidyasankar at Arkay Convention Centre, Mylapore on Saturday the 21st  December, 2013.

She rendered the compositions with a small synopsis about the composition and the group classification that it falls into.

Traditionally tukkadas comprised of  Tevarams, Tirupugazhs ( with complex chanda tala patterns), Tiruppavai, Tiruvembavai, Tarangams, Vachanas, Viruttams -(slokas, uga bogas, prabhandams or pasurams sung in a free flowing style with multiple ragas), Padams, Javalis,  Dasar padas, Keertanas ( from Tyagaraja's Divya Nama Sankeertanam or Utsava Sampradaya Keertanams, Annamayya and other composers), Kavadi Chindu, Magudi, Ashtapadis and Tillanas. Slowly bhajans of various other composers like Mirabai, Surdas and other contemporary compostions got added to the list.

Kiranavali rendered the unique and beautiful Kshetragnya padam 'Tamarakshi' in Yadukulakamboji, Oothukadu's Kannan varunginra neram in the Kavadi Chindu format, Viruttam, Tillana, Tevaram among others.

This impressive list not only provided a variety of repertoire that is available for singing in the ' tukkada' section but also threw light on a variety of aspects about the musicality and structure of  the compositions.

Wish more and more performers and listeners appreciate that 'tukkada' is not some easy light melody number, but one that tests the mettle of the performer in all aspects of bhava, tala and creativity, for a boring viruttam or a badly sung padam can be like eating ‘wet tukkadas’ !!

Diary notes

Got to watch the Award winning film of Sekhar Dattatri on "The Truth About Tigers".
A candid well made film, with four solutions to the problem,not only revealed the truth about tigers, but also revealed the "Truth about the obnoxious greed of man, callousness and exploitative nature of humans and the "apathy" that pre...vails towards our surrounding by the so called educated and well informed sections of the society."

Soaked in the "KEERTHANA SHRAVANAM" of Lalgudi's genius. Mind rolled back to several musical interactions I have had with him.
Felt so happy with the disciplines of the disciples and the concerted manner in which they presented their Guru's teachings ! the " medley of varnams" , with 7 snippets from the Lalgudi treasure cove of varnams, was truly a novel idea, presented with perfection.

by Sivapriya Krishnan recorded over time in Sepetember 18/19th, 25th 2010

Attended 'Pallavi Darbar " day 3. September 29th 2010.

A marvellous effort by Sashikiran, in a attempt to shoowcase young talent, revive old traditions and demystify concepts of pallavi !

Strong teaching pedagogy and academic rigour go to make excellent professionals , amply proved by Chitravina Narasimhan !

Prodigies are made, but they last only when they continue to mould themselves ! Living example is Chitravina Ravikiran. Such amazing clarity in thought and lucidity in explanation !
..........................................
Remember reading somewhere :

' The best part of winning is the revealation that 'you can' !!'


' The happiest people don't have the best of everything, they just make the best of everything they have.'
September 2 at 7:30am ·

"its not about winning or losing, its about where you place the blame" -how very true !!

‎"The tongue like a sharp knife... Kills without drawing blood."- Buddha. Saw this on one my friends wall !! So very true and profound !!

Obvious Paradox !!

We live in a country of "obvious paradox" ! Conferrment of Honororary Group Captain to Sachin Tendulkar by the IAF for cricketing achievements and Denial of Doctorate by University of Hyderabad to the well deserving Vishwanathan Anand for his meritorious genius !!

DO AWARDS AND HONOUR ONLY GO AFTER GLAMOUR AND NOT AFTER THE CEREBERUM???

My article on Vishwanathan Anand had a mention about this emerging champion Adhipan. Tody's Hindu Metro Plus has an article about him. I am happy to share my neighbourhood with this boy. Sadly most of the neighbourhood is blissfully unaware of his emerging status !!!

Sivapriya Krishnan

.....................................................................................

Another champ from Chennai

CHESS He may have learnt the basics of the board game late, but Adhiban Bhaskaran has a string of successes to his credit

Photo: Sushanta Patronobish

MASTERLY MOVES Adhiban Bhaskaran

To wake up one day and discover that one is gifted in a particular vocation is a rather improbable idea, in which one cannot repose a lot of confidence. More so in a sport like chess which kids take to as soon as their motor coordination skills have developed sufficiently to pick up and drag chess men across a few squares, without wetting themselves. The current World number one on FIDE's ratings list Magnus Carlsen, is not out of his teens yet.

So when Adhiban Bhaskaran, National Champion and the country's 23rd and latest Grand Master, says he started in earnest when he was a superannuated eight, it only adds to what he has gone on to do since then.

“I started playing when I was eight. I knew the basics a little earlier than that though. My parents have not played the sport at any professional level,” he says of his grounding in the game. It was his mom who initiated him into the sport, a similarity he shares with World Champion Viswanathan Anand.

Impressive decade

The late start notwithstanding, Adhiban has had an impressive decade in the game. The youngest to win a National ‘B' title in 2007 at 16, Adhiban is also the second youngest Grand Master from the state, after, of course, Anand. He was crowned the World Under-16 champion in 2008, in Vietnam.

“Yeah, I started a bit late, but I've always had the feeling I could compensate. It is good if you start early, but it certainly is not a disadvantage starting late. After all, it is how much you learn that matters, not when you start,” he says.

The three norms required for the title of Grand Master might have come about a lot earlier, he admits.

“I have had several close misses with the GM norms (three of which are required for the GM title). In 2009, I needed a draw to get a norm in the penultimate round of the tournament and I lost the match. In the next round, I had to win to get it, and I lost the game going for the win. It happened once in 2008 as well,” he says, with a smile.

When the last norm did materialise, it came in spectacular fashion. Adhiban ended the Oloumac Open in the Czech Republic with a strong run, tallying four-and-a-half points from the final five rounds to gift himself the title and the final GM norm three days short of his eighteenth birthday.

Two of his three norms though have come from tournaments within the country — he earned his first norm at the Premier National Championship (Mumbai) and the second at the SCS GM tournament (Bhubaneshwar). The proliferation of tournaments with strong fields within the country and tightly contested age-group tournaments have been indicators of the robust health of the game in India.

“Even when I have to travel abroad, the government pays for it and my sponsor, Indian Oil Corporation, helps as well,” he says.

The next stop for the Chennai-ite will be the Chess Olympiad in Khanty Mansiysk, this September-October. Adhiban will feature, in the capacity of National Champion, in a team that comprises Krishnan Sasikiran, P. Harikrishna, S.S. Ganguly and G.N. Gopal — the four top-rated players in the country.

The latest FIDE list has Adhiban pegged at 2515 rating points, something he will surpass. “It would be good to reach the 2600 mark, that's the next target,” he says.

RAAKESH NATRAJ

Denial of a Doctorate to Anand Vishwanathan

.............by Sivapriya Krishnan

My blog has suffered a long hiatus with a callous indifference on my part for the last few days . Though there were many things I wanted to write about, there was a sense of dis-spirited weariness and maybe an inexplicable apathy towards penning down my thoughts, which I finally decided to shake off with this note.

Probably what I read this morning and what I have been reading for the last few days , have upset me , that finally my pen ( infact my keyboard !) took the better of me.

Anybody reading my blog would by now be wondering, what this preamble is all about.

I have been upset with the news of “denial of a Doctorate to Anand Vishwanathan”.

Over the last few days , this news has been flashed in the paper, with the grand finale today, listing a story saying that Anand has declined to accept it and Kapil Sibal “apologising” for the bureaucratic mess up !!!

Ours is a country which doles out Emeritus positions, Fellowships, Doctorates by the dozen, to one and all not withstanding the receivers' scholarship in that field of knowledge and study.

Why all this hullaballoo over this Doctorate and that too to a person like Anand?

Anand is one person, who has held his head high and steady and won laurels not only for himself but also for his country. He is undoubtedly the only Indian in the many years that have passed by to pitch India as a country worth its name in the game of Chess. He has demonstrated consistency and academic strength , stamina and passion towards this body of knowledge and proved himself time and again in his chosen profession, not only elevating himself, also elevating the game and his country. He is a worthy role model for many a young and upcoming champion like Adheepan (now a national level player) from Chennai, who are all modelling after this genius.

Politicians and ministers get it for nothing and worthy individuals are denied the same ; the reasons being quoted as “bureaucratic delay and disorder’?
What a shame and sham of the whole business of issuing a Doctorate, if it cannot be given gracefully to acknowledge the genius and consistent demonstration of the same?

I am waiting to live in a state when “meritocracy will rule over autocracy and bureaucracy” Is it too Utopian a dream?

My write up in Dinamani this Friday

I have uploaded my write up that was published in Dinamani, about the play "Flame of the Forest" , that I witnessed last week.

Sivapriya Krishnan

கெளரியின் சபதம்!

by சிவப்பிரியா கிருஷ்ணன்
First Published : 09 Jul 2010 03:15:00 AM IST

கதை படைப்புகளோ, காவியங்களோ நாடக மேடையில் அரங்கேறியதைக் கண்டிருக்கிறோம். எத்தனையோ விதமாக காவிய நாடகங்களை, நாம் கண்டு களித்து இருக்கிறோம். ஆனால் சற்றே வித்தியாசமான விதத்தில் அமைந்திருந்தது "ஃப்ளேம் ஆஃப் த ஃபாரஸ்ட்' என்கிற ஆங்கில நாடகம். இது கெüரி ராம்நாராயண் தயாரிப்பு.
இந்த நாடகம், கல்கியின் "சிவகாமியின் சபதம்' நாவலைப் பின்னணியாகக் கொண்டு, மிகவும் வித்தியாசமான வடிவத்தில் அமைக்கப்பட்டது.

இசை, நாட்டியம், நாடகம் என்ற மூன்று அங்கங்களைக் கோர்த்து வழங்கப்படும் நாடகம்தான் இவரது படைப்பின் தனித்துவம். 2005லிருந்து இயங்கி வரும் இந்த அமைப்பின் மூலம் பல தலைப்பில், இலக்கிய, சரித்திர, அரசியல் சார்ந்த விஷயங்களில் நாடகங்களை வழங்கி இருக்கிறார் இவர்.

புகழ் பெற்ற நாடக குழுவான "த மெட்ராஸ் ப்ளேயர்ஸ்' அவர்களுடன் இணைந்து இந்த நாடகத்தை இரண்டு வருடத்திற்கு முன்னால் அரங்கேற்றினார்கள். இந்த வருடம் கெüரி "ரெட்ரொஸ்பெக்டிவ்' என்ற தலைப்பில், அவர்களின் படைப்பின் பின்னோக்குப் பார்வையாக இந்த நாடகம் வழங்கப்பட்டது.

சிவகாமியின் சபதத்தின் சாராம்சத்தை மிகவும் அழகாக ஆங்கிலத்தில் வடிவமைத்து, அந்தக் கதையில் எழும்பும் பலவிதமான உணர்வுகளான கேள்வி, குழப்பம், கோபம், பரிதாபம், ஆவேசம் என்று ஒவ்வொன்றையும் வசனம், நாட்டியம், இசை மூலம் நேயர்களுக்கு எடுத்து உரைத்திருந்தது பிரமாதமாக இருந்தது.

மகேந்திர பல்லவனின் திறமை, இசை ஞானம், அரசியல் சாதுரியம், இவற்றுடன், அவரின் இயலாமையையும் அவரே உணர்ந்து பரஞ்சோதியிடம் பகிர்ந்து கொள்வது போன்ற காட்சிகள் சிறப்பு. இளமையும் மிடுக்கும் கலந்த சிவகாமி பிறகு கனிந்து மாறுவது, பரஞ்சோதியின் ஞான வளர்ச்சி, புலிகேசியின் கொடூரம், சைவ- சமண மத பேதம், அதனால் வளரும் வாக்குவாதம், என்று எல்லா விதமான உணர்சிகளையும் வாசம் நிறைந்த வண்ண மலர்கள் கலந்த பூ மாலையாகத் தொடுத்திருந்தார்.

கச்சி நகரில் போர் நடந்த கொடூரத்தை, நாட்டிய வடிவில், இசையின் துணையுடன், மிகவும் கச்சிதமாக அமைத்திருந்த விதம், அரண்மனை வேலையாட்களின் சின்ன சம்பாஷணை, பரிமாறல்கள், சங்கீர்ண ஜாதி தாளத்தில் நிபுணரான மகேந்திர பல்லவனை குறிக்கும் வண்ணம் நாட்டிய வடிவத்தில் ஒரு ஜதி பிரஸ்தாரம் என்று பலவகையான ரசமும் ருசியும் கலந்து வழங்கி இருந்தார்.

ஒரு நடனமணியின் கதை என்பதால் நாட்டியமும், இசையும் பின்னி நாட்டிய நாடக பாணியில் அமைத்து, அதன் மூலம் கதையை விளக்கிய விதம் மிகவும் அற்புதமாக இருந்தது. அப்பரின் பதிக்கங்களை கொண்டே, இசை அமைத்து, பாடியது, ஆடியது, கல்கியின் கதை அம்சத்தை, போக்கை அப்படியே வைத்து இயற்றியது குறிப்பிடத்தக்கது.

வசனம் ஆங்கிலத்தில் இருந்தாலும், அதை நுனி நாக்கில் இல்லாமல், அவரவர் இயல்பில் துல்லியமாக பேசியது நன்றாகவும் உண்மையாகவும் இருந்தது.


அன்றைக்கு நாட்டியம், இசை, நாடகம் என்ற மூன்று துறையும் சார்ந்த மூத்த கலைஞர்கள், தேர்ந்த கலைஞர்கள், வளரும் கலைஞர்கள் என்று பல ரகத்தினரும் ஒன்று சேர்ந்து, ஒரே குறிக்கோளுடன் நடத்திய இந்தப் படைப்பு கூட்டு முயற்சிக்கு என்றும் வெற்றி என்பதற்கு ஒரு நல்ல எடுத்து காட்டாக இருந்தது.

ஒரு மாபெரும் சரித்திர காவியக் கதையை, தமிழில் இருந்து ஆங்கிலப்படுத்தி, அதில் நாட்டிய இசை வடிவுகளைப் புகுத்தி, இரண்டு மணிநேரத்தில் நாடகத்தை சுவாரசியமாக நடத்தி, இளைய தலைமுறையினருக்குப் புரியும் வண்ணம் அமைத்து கொடுத்தது கெüரியின் சபதம் என்றே சொல்லலாம்.

இலக்கணம் மாறினாலும், இலக்கியம் மாறாது, மாற்றக்கூடாது என்பதை நன்றாக எடுத்து உரைத்திருக்கிறார் கெளரி.

குரல் ஆரோக்கியம் நம் கையில்!

சிவப்பிரியா கிருஷ்ணன்
An article by Sivapriya Krishnan : First Published in Dinamani : 25 Jun 2010 02:44:00 AM IST


குரல் வளம், கடவுள் கொடுத்த வரம். ஒவ்வொருவரின் குரலும் அவர் அவரின் தனித்துவத்தை எடுத்து காட்டுகிறது. குரலை வளைய வைத்து தம் வசப்படுத்தும் திறமையை நாம் வளர்த்துக்கொள்ள வேண்டும். சரியான பயிற்சியின் மூலம் அப்படி வளர்த்துக்கொள்ள முடியும்'' என்கிறார் டாக்டர் எஸ். ஏ. கே துர்கா.

துர்கா 1965-லிருந்து குரலை பற்றின ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டு வருகிறார். அப்போது, வீணை தனம்மாள் பரம்பரையிலிருந்து வந்த மூத்த புல்லாங்குழல் கலைஞர் டி. விஸ்வநாதன் சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்தில் ரீடர் மற்றும் துறைத் தலைவராகப் பணியாற்றி கொண்டிருந்தார். கர்நாடக இசைக்குத் தகுந்தவாறு குரலை எப்படி தயார் செய்யலாம் என்று ஆராய்ச்சி செய்யும்படி இவரை ஊக்குவித்தார். இதை ஒரு முழு ஈடுபாட்டுடன் எடுத்துக் கொண்டு, துர்காவும் லாரிங்காலஜி என்னும் துறையில் போஸ்ட் கிராஜுவேட் டிப்ளமோ பெற்று, அயல் நாட்டுக்கும் சென்று இன இசையியலில் முனைவர் பட்டமும் பெற்றார்.

டாக்டர் துர்கா ஒரு சிறந்த பாடகி. மகராஜபுரம் விஸ்வநாத அய்யரின் சிஷ்யை. கர்நாடக சங்கீதத்தில் குரலை எப்படி கையாளுகிறார்கள் என்று நன்கு அறிந்தவர். இயற்கைபடி குரலுக்கு மூன்று ஸ்தாயியில் பாடும் திறமை கிடையாது. அதை சாதகம் செய்து வர வைக்கிறோம் என்கிறார். 92 முதல் 95 சதவீத பாடகர்கள் அதை சாதகத்தினால் வரவைக்கிறார்களாம். குரல்வளம் சம்பந்தமான சி.டி. தயாரிப்பில் இருக்கும் துர்கா, அவர் மேற்கொண்டிருக்கும் ஆய்வு சம்பந்தமாக பல நல்ல நுணுக்கமான விஷயங்களை நம்முடன் பகிர்ந்து கொண்டார். "

"நம் சங்கீதத்தில் குரலை வித விதமாக பிரயோகப்படுத்த வேண்டும். நாட்டுப்புற பாடலை போல் அல்லாமல் சாஸ்திரிய சங்கீதத்திற்குக் குரலில் ரேன்ஜ் என்னும், வெவ்வேறு ஸ்தாயியில் பாடும் திறமை தேவைப்படுகிறது. இதனால் சாதகம் செய்யும்முறை சரியாக இருக்க வேண்டும். அநாவசியமாக கத்தியோ அல்லது குறைந்த ஸ்ருதியிலும், வெவ்வேறு ஸ்ருதியிலும் பாடினாலும் குரல் கெட்டுவிடும். அவரவர் குரலின் தன்மைக்கு ஏற்ற ஸ்ருதியில் பாட வேண்டும்'' என்கிறார். "

"குரலைப் பாட வைப்பது, நம் மூச்சு விடும் தினுசில் இருக்கிறது. சீக்கிரமாக மூச்சை உள் இழுப்பது, அளவாக வெளியேவிடுவது என்று முறையாக செய்தால்தான் பாட்டு பாட வரும். அகாரமாக பாடுவதற்கு மூச்சை நன்றாக கண்ட்ரோல் செய்ய வேண்டும். இல்லாவிட்டால் குரலில் நடுக்கம் தெரியும். நமது குரல் நம் மனதுடனும், மூளையுடனும் இணைந்து இருக்கிறது.

நன்றாக பாட வேண்டும் என்கிற உற்சாகத்தையும் பாட முடியும் என்கிற நம்பிக்கையையும் வளர்த்து கொண்டால் தான், மேலும் நம் குரலை சாதகத்தினால் செம்மைப் படுத்த முடியும். பயம் தெளிந்தால் நடுக்கம் தெளியும், குரலும் நன்றாக ஒத்து உழைக்கும்.

ப்ரணாயாமம், சரியான, மிதமான உணவு என்று நமக்கே உரிய கட்டுப்பாட்டுக்குள் இருந்தால், குரலை நன்றாகப் பாதுகாக்க முடியும். கச்சேரி மேடையில் பாடும் முறை, மைக்கை கையாளும் விதம், இதெல்லாம், பாடகர் தெரிந்து கொள்ள வேண்டிய விஷயங்கள்.

அக்காலத்தில் குருகுல வாசத்தில் இருந்து பல விஷயங்களை தெரிந்து கொள்ளும் வாய்ப்பு இருந்தது. இப்பொழுது, அந்த நிலை இல்லை. மேலும் பல விதமான சூழ்நிலைகள் மாறி வரும் இக்காலத்தில் இதை விஞ்ஞானபூர்வமாக எடுத்து உரைக்க வேண்டிய கட்டாயமும் இருக்கிறது'' என்கிறார் டாக்டர் துர்கா.

பல மாணவர்களுக்கு இதை ஒரு வகுப்பாக நடத்தி வருகிறார். குரலை பாதுகாத்து, குரலை சரியாகவும், நேர்த்தியாகவும் செம்மைப்படுத்தும் விதிமுறைகளை இந்த வகுப்பில் எடுத்துக் கூறினார் அவர். இன்னும் நிறைய பேர் பயன் அடையும் வகையில், இதை சிடி வடிவத்தில், ஸ்வாதி ஸôஃப்ட் சொல்யூஷன் வெளியிட்டிருக்கிறது.

ஒரு பாடகருக்கு குரல் ஆரோக்கியம் எவ்வளவு முக்கியம், அதை எப்படி பாதுகாப்பது என்பதை நேர்த்தியாக எடுத்து கூறும் டாக்டர் துர்காவி இப்பணி நமது இசையுலக இளைய தலைமுறைக்கு அவர் செய்யும் மாபெரும் சேவை. அதை பயன் படுத்திக் கொள்வது பாடுபவர்களிடம்தான் இருக்கிறது.